زرنگ‌بازی، زیرابی رفتن، تقلب، تخلف و کلماتی با این مفهوم، برچسب‌هایی هستند که بسته برداشت خودمان از این رفتارها و البته «سایزِ اثر» رفتار روی آن‌ها می‌زنیم. با بزرگ‌تر شدن سایز اثر، خصوصاً در وجه مالی، کلماتی مثل دزدی و اختلاس هم وارد مکالمه می‌شوند. بعضی از ما هم عادت داریم این رفتارها را منحصر در فرهنگ ایرانی بدانیم.

اجتناب یک رفتار غریزی و نوعی فرار است. فرار هم فقط گاهی لازم است نه همیشه. اگر همیشه فرار کنیم عقب می مانیم.

ترجیح می‌دهم سال جدید را با یک عادت جدید شروع کنم تا یک آرزوی جدید. عادت جدید من برای سال 1401، عادت نوشتن خواهد بود.

قانون مرتبه دو یا به تعبیر رولف دوبلی «میثاق» (The Pledge) به شدت در بهبود نظم شخصی اثربخش است. در نگاه اول کمی وسواس‌گونه به نظر می‌رسد اما اگر به عادت تبدیل شود مزایای آن بیش از معایب آن خواهد بود. طبیعتاً مثل هر ابزار دیگری باید در استفاده از آن «اندازه نگه داشت».